Begin 20e eeuw, dus rond 1900, waren artsen ervan overtuigd, dat rauwe melk belangrijk is voor opgroeiende kinderen. De discussie werd in de kiem gesmoord door de negatieve kanten van rauwe melk, te beginnen met TBC. En terecht, veel melk was toen onveilig. Een eeuw later was er een eerste publicatie over de gezondheidsvoordelen van rauwe melk bij boerderijkinderen, dit keer gevolgd door vele andere studies op boerderijen in een 10-tal andere landen. Rond 2020 publiceerden we een studie hoe volwassenen “opknapten” door de consumptie van rauwe melk en rauwmelkse kefir, met name als zij immuniteitsproblemen hebben of aan chronische ziekten leden. Onderzoek op basis van vragenlijsten, die nauwelijks serieus genomen werden. In 2010 was er de kans om in Duitsland een klein groepje kinderen te testen met gecertificeerde en gecontroleerde rauwe melk. Kleine kinderen die leden aan meerdere allergieën, reageerden niet op de rauwe melk, wel op de gewone, verhitte melk uit de winkel (gepasteuriseerd en gehomogeniseerd), (Abbring et al., 2019).
Het leidde tot de promotie van Suzanne Abbring einde 2019, waarin zij het resultaat van de kleine kinderen bevestigde in jonge allergische muisjes. Niet alleen de voedselallergie of de melkallergie, maar ook de astma-muisjes reageerden niet op de rauwe melk. Daarna werd het stil.
Je verwacht, dat in het licht van de miljoenen astmalijders, de miljoenen kinderen met allergie, dat het onderzoek boven op de rauwe melk zou springen. Een vooraanstaande Italiaanse allergie-onderzoeker publiceerde zijn mening hoe men in de toekomst de allergieën zou moeten bestrijden zonder maar één keer naar het werk rondom rauwe melk te verwijzen (Baars et al., 2020). Andere onderzoekers zijn eerder bezig om uit de rauwe melk (gepatenteerde) pillen te ontwikkelen of een “rauwe melk zonder bacteriën te maken” (Weber et al., 2024). Door dit onderzoek schemert het verdienmodel, en patenten opstrijken is vandaag de dag heel normaal als je een top-onderzoeker bent (zie oud-minister Plasterk). Het blijft raar om van kennis een verdienmodel te maken.
Rauwe melk is als een melaatse, iets dat je als consument moet mijden. De meeste wetenschappers en beleidsmedewerkers staan voor in de rij om erop te wijzen dat de consumptie van rauwe melk en rauwmelkse producten een gevaar voor de mensheid is. Je kan er ziek van worden, er dood aan gaan. Tsja, maar aan astma sterven jaarlijks ook duizenden mensen en de allergieën nemen nu ook niet bepaald af in de wereld. Er is meer aan de hand, namelijk het verdienmodel. Er is geen verdienmodel in de kapitalistische wereld voor rauwe melk. Rauwe melk is een bulkproduct, een commodity die interessant is voor de industrie, net als mais, graan en soja. Alleen een veehouder die zijn nek uitsteekt en zijn stinkende best doet om een zo hygiënisch mogelijke melk te produceren, kan iets aan rauwe melk verdienen. Hoe anders zou ons leven eruitzien, als we de artsen en boeren zouden betalen om ons gezond te houden in plaats van de mensen bij ziek-zijn te behandelen. Met echt voedsel, veelal rauw en gefermenteerd en uit een korte keten. Chinese artsen hebben dit verdienmodel kennelijk eeuwen geleden al toegepast: betalen voor gezondheid.
Repurposed drugs
Het is net als met de groep van de ‘repurposed drugs’, medicijnen van vaak simpele samenstelling die niet meer onder een patent vallen en die goed blijken te werken voor andere aandoeningen als waarvoor zij zijn uitgevonden. Aspirine, gemaakt oorspronkelijk van de bast van de Wilg, gebruikt bij hartpatiënten, maar ook Ivermectine, een preparaat dat bij wormbesmetting wordt gebruikt, is al lang getest voor tal van kankersoorten (zie video Campbell). Het komt niet veel verder dan dierlijke proeven, die succesvol zijn, maar de stap naar humane studies worden niet gemaakt. Aspirine en Ivermectine zijn niet meer te patenteren en daarom is er geen verdienmodel meer voor de farmaceutische industrie. Er is de laatste jaren nog nooit zoveel gekeken naar Vitamine D, niet zozeer in relatie tot Engelse ziekte bij jonge kinderen in donkere Engelse steden, maar bleek in veel hogere dosis een uitwerking te hebben bij Covid19-patiënten (Fernández-Jiménez et al., 2024). De grens tussen voeding en medicijn zijn flinterdun bij de ‘oude, natuurlijke medicijnen’. Het kan gewoon onderdeel zijn van je dagelijkse routine om je op de lange duur te beschermen voor ziekten, om je immuunsysteem te ondersteunen, om de tijd op de intensive care te verkorten.
Het lijkt wel op rauwe melk. Niemand kan er wat aan verdienen, maar je vaart er wel bij als je het tot je beschikking hebt.
Literatuur
- Abbring, S., Kusche, D., Roos, T. C., Diks, M. A., Hols, G., Garssen, J., … & van Esch, B. C. (2019). Milk processing increases the allergenicity of cow’s milk – Preclinical evidence supported by a human proof‐of‐concept provocation pilot. Clinical & Experimental Allergy, 49(7), 1013-1025.
- Baars, T., Wold, A., Vuitton, D. A., Garssen, J., & Berge, A. C. (2021). Raw cow milk consumption and the atopic march. Frontiers in Pediatrics, 9, 613906.
- Simón-Frapolli, V. J., López-Montalbán, Á., Vegas-Aguilar, I. M., Generoso-Piñar, M., Fernández-Jiménez, R., Cornejo-Pareja, I. M., … & García-Almeida, J. M. (2024). Relationship between vitamin D levels with in-hospital complications and morphofunctional recovery in a cohort of patients after severe COVID-19 across different obesity phenotypes. Nutrients, 17(1), 110.
- Weber, M., Hehn, F., Huynh, Y., Remkes, A., Strunz‐Lehner, C., Häuser, I., … & Ege, M. J. (2024). Prevention of allergies and infections by minimally processed milk in infants – The MARTHA feasibility and safety trial. Pediatric Allergy and Immunology, 35(10), e14251.
Een gesprek over repurposed drugs is te horen op het kanaal van John Campbell
