Er zijn mensen, die beweren, dat je met statistiek elk gewenst antwoord kunt creëren. Er zijn tal van mogelijkheden om het grote publiek ‘met bewezen onderzoe’ zand in de ogen te strooien, teneinde je product beter verkocht te krijgen. Eén van de methodes is om alleen dat onderzoek naar buiten te brengen, wat iets goeds over je product vermeld. Andere onderzoeken verdwijnen in een la. Erger en bedenkelijker wordt het als de lange vingers zo ver rijken, dat een gepubliceerd onderzoek gedwongen wordt om geratificeerd of zelfs geheel teruggetrokken te worden. Dit is onder meer gebeurd rondom publicatie over bijverschijnselen van bepaalde gifstoffen en bestrijdingsmiddelen. Je kunt je afvragen, waarom een wetenschappelijk tijdschrift zich ervoor leent om na het proces van ‘peer reviewing’ toch nog een onderzoeker te dwingen zijn resultaten terug te trekken.
Binnen het onderzoek naar melk en gezondheid, was het jarenlang trending topic om melkvet als ‘de schadelijke, oorzakelijke factor’ te zien voor de toename van hart- en vaatiekten. Cholesterol was als stof in de bewijsvoering naar voren geschoven en de industrie heeft veel geld verdiend aan cholesterol-remmers, alternatieve lite-producten en Becel (goed voor hart.- en bloedvaten). Nu, 40 jaar later, blijkt er geen enkele relatie te zijn tussen melkvet-consumptie, boter-consumptie en de verandering van hart- en vaatziekten, Sterker nog: melkvet komt steeds meer naar voren als beschermend tegen de genoemde problemen. Ik herinner me de verzuchting van een wat oudere vrouw, die zei, ‘dat ze nu eindelijk weer boter mocht eten’, nadat ik getracht had haar het onderzoek hierover duidelijk te maken.
Wat wetenschapper in hun publicaties in de discussie van hun onderzoek opnemen, heeft dikwijls met hun standpunt te maken. Veel onderzoekers rondom rauwe melk en boerderijkinderen concluderen vrijwel alle, dat rauwe melk beschermt tegen astma, atopien en hooikoorts. Er komt altijd een ‘echter’ achteraan: ondanks alles kan niet worden aanbevolen om rauwe melk te drinken, aangezien het risico van besmetting met gevaarlijke, zoonotische bacteriën te groot is. Daar denken moeders met multiple allergische kinderen, die jarenlang niet geslapen hebben, zich tot bloedens gekrabd hebben en die merken, dat hun kind zeer goed reageert op rauwe melk of rauwmelkse kefir, wel anders over. Zij maken zelf een inschatting van de voor- en nadelen, de health versus de hazard-kant van rauwe melkconsumptie en belangrijker nog zij kunnen een weg vinden, waarbij melk niet meer over een ‘gevaren-kam’ wordt geschoren. Melk valt te differentiëren, er is melk in soorten en maten, melk die bedoeld is voor rauwe consumptie en melk die bedoeld is om verhit te worden (pre-pasteurisatie melk als kwaliteit). Rauwe melk valt te controleren en het is totaal beneden de waarheid om stelselmatig generaliserend over ‘de’ gevaren van rauwe melk te spreken, om stelselmatig elk geval van ziekte na rauwe melk consumptie te gebruiken om alle andere melk on een kwaad daglicht te stellen. Als we hetzelfde zouden doen met roetfilters, sjoemelsoftware en katalysatoren in auto’s, dan mag er binnenkort geen auto meer rond rijden. Vrachtwagens krijgen dode-hoek-spiegels om het aantal dodelijk ongelukken daar waar vrachtwagen en fiets elkaar ontmoeten, verder te reduceren. Geen mens die er op komt om vrachtwagens te verbieden. De discussie rondom rauwe melk wordt gedomineerd door de pro- en contra-kampen. Beide baseren zich op wetenschap, maar beide interpreteren de wetenschappelijke uitkomsten kennelijk anders. Kennelijk worden er daarbij meerdere maatstaven gehanteerd.
Je kunt je afvragen, waarom in een land als Amerika er staten zijn waar rauwe melk legaal verkrijgbaar is, staten waar rauwe melk alleen als kattenvoer te verkrijgen is en staten, waar de veehouder in de gevangenis komt, als hij zelfs rauwe melk aan zijn eigen kinderen geeft, laat staan aan klanten afgeeft? Ook zijn er staten, waar het formeel mogelijk is rauwe melk te verkrijgen, maar in de praktijk geen druppel verkocht wordt, omdat de regelgeving zodanig is, dat geen veehouder een licentie krijgt en/of geen enkele veehouder aan de regel kan voldoen. Hoe dikwijls klonk niet het geluid, dat het voor de melkverwerkende industrie schadelijk is, als er een geval van ziekte optreedt na consumptie van rauwe melk. Dit zou op de hele industrie afstralen.
Foto: Hawthorne Valley Farm, State New York (USA)
