Zo’n tien jaar geleden vertelden mensen uit de rauwe melkbeweging in de USA, dat in gesprek met de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), (vgl NVWA in Nederland), het FDA-standpunt is, dat wanneer je astma en allergieën hebt, je naar een dokter moet gaan, niet naar een boer. Een arts is iemand die de vooruitgang vertegenwoordigd, namelijk die je met medicijnen kunt helpen. Je gaat niet naar een veehouder om rauwe melk te halen, want dat is een stap terug. In sommige landen gaat men heftig te keer tegen rauwe melk, zoals in Canada. In 2006 beschrijft een McGuigge het officiële standpunt vanuit de regering: “koemelk is per definitie onveilig vanwege tal van zoonotische bacteriën” en “geen enkele maatregel op de boerderij biedt hier een oplossing… en het legaliseren van de verkoop en distributie van rauwe melk, zou neerkomen op doodslag en ons terugvoeren in de Middeleeuwen.”
Het ontwikkelen van ‘minimal-processed milk’ zou in de ogen van mensen als McGuigge passen in de vooruitgang. Nieuwe technologie, waarbij melk door fijne poriën wordt gefilterd om de bacteriën kwijt te raken, dan wel melk die onder hoge druk wordt gebracht, om de bacteriën te doden, is vooruitgang. Het winnen van schone, rauwe melk zonder verdere verandering aan de melk, is achteruitgang, in de ogen van velen. Kortom, vooruitgang is meer technologie, meer ingrepen, terwijl het weglaten van technologie als achterhaald wordt gezien.
Canadese rechtszaak rauwe melk
Van 16 tot 20 november a.s. hebben Canadese rechters een week de tijd genomen om het hoger beroep in de zaak van Michael Schmidt tot een einde te brengen. Schmidt verkocht meer dan 10 jaar rauwe melk in Ontario (Canada), aangezien hij ervan overtuigd was, dat rauwe melk beter is voor de gezondheid van mensen. De wekelijkse klantenkring nam met grote tevredenheid deze BD-melk af, zonder dat er ooit een persoon ziek is geworden. Plotseling stonden 10-tallen politie-agenten op zijn erf, namen alle melkapparatuur in beslag en Schmidt werd gedwongen te stoppen met het uitventen van rauwe melk. Hij was tenslotte een crimineel, die de wet overtrad en als een drugskoerier, illegale waar naar de consumenten bracht. Schmidt, afkomstig uit Duitsland, was bekend met de Duitse Vorzugsmilch en liet zijn melk geregeld controleren, maar belangrijker, hij wist waarover hij sprak en hoe hij zo veilig mogelijke, rauwe melk kon produceren. Naast de voeding van zijn koeien, extra aandacht voor hygiëne, was één van de extra dingen, die zijn bedrijf bijzonder maakt, de ‘poep-dans’ van de koeien. Voordat de koeien de melkstal binnen mochten komen, was er iemand die de koeien een beetje liet rondlopen (een dans), zodat zij buiten de melkstal scheten, niet in de melkstal. Ook koeien kun je dingen aanleren. Het leidde ertoe, dat er geen verder mogelijke verontreiniging was met koemest in de melkstal zelf.
Michael Schmidt wordt om meerdere redenen niet als vooruitgang gezien. Hij is een biologisch-dynamische boer, die zijn koeien slechts weinig melk laat produceren, omdat de koeien alleen gras en hooi krijgen. Hij levert zijn melk antibioticavrij, rauw. Het zijn allemaal waarden, die de moderne wereld achter zich heeft gelaten: ouderwets, te gevaarlijk en niet economisch. Vooruitgang is de koe, die 10.000 liter melk per jaar geeft, wat in de fabriek verwerkt wordt, en naar China als melkpoeder wordt geëxporteerd. Of de consumptiemelk, die veilig gemaakt wordt door verhitting en drinkbaar wordt gemaakt door homogenisering van het melkvet. Of nog beter, die door speciale behandeling zeer lang houdbaar is gemaakt.
Er zijn nog vele boeren als Michael Schmidt, boeren die geen antibiotica gebruiken, maar goed op hun dieren passen, hen ook maar wat kruiden willen geven; boeren die nog steeds oud grasland hebben, waar de koeien nog echt weiden, dag en nacht, waar de weidevogels kunnen nestelen en overleven; boeren die geen Holstein koeien hebben, maar Blaarkoppen, FH-koeien of andere lokale rassen, die minder melk geven, maar wel goed terecht komen met het gras van het eigen grasland; boeren, waar een echte stier de koeien drachtig maakt en niet de KI bepaalt, wat de meest economische hoogst productieve koe is; boeren, waar koeien comfortabel in het stro liggen en niet zij-aan-zij in een ligboxenstal dag en nacht binnen hun leven slijten; boeren, waar de koeien nog horens hebben, omdat zij het gewoon mooi vinden en het gewoon bij de koe hoort; boeren die geen Roundup gebruiken om een schoon erf te krijgen.
Wat is vooruitgang? Wie definieert dit? Het begint steeds meer te kraken in de argumentatie over wie en wat er nu van de vooruitgang profiteert. Wat betekent het als moderne vooruitgang veel te hoge kosten voor de maatschappij met zich meebrengt, omdat tal van ongewenste nevenkosten op de staat en de belastingbetaler worden afgewenteld? Nu steeds duidelijker wordt, dat rauwe melk toch echt anders uitwerkt op de gezondheid, dan verhitte melk, dan moet je afvragen, wie eigenlijk bepaalt, wat vooruitgang is? De zaak Michael Schmidt is daarom een historische rechtszaak. Duidelijk zal worden, of er keuzevrijheid is om als burger zelf te bepalen, hoe ik mijn gezondheid wil regelen, of ik dat met pillen en medicatie achteraf wil doen, of met een bepaald voedingspatroon, waaronder rauwmelkse producten tracht te voorkomen, dat je ziek wordt; of ik zelf een risico mag nemen, om een relatie aan te gaan met een veehouder, die rauwe melk produceert of dat ik straks alleen nog maar inkopen kan doen bij de grote supermarktketens.
De uitspraak zal nog wel even op zich wachten.
Afbeelding: poepdans buiten in het wachtbereik van de melkkoeien
