De groei is eruit. De Nederlandse man is weliswaar één van de langste ter wereld, verder groeien dan gemiddeld 184 cm doen ze niet (Schönbeck et al, 2013). Onze hoge melkconsumptie is hiermee gecorreleerd (Van Dommelen et al, 2014). Het verband tussen het kunnen verteren van lactose en de daaraan gekoppelde consumptie van koemelk na de borstvoedingsperiode, leidt ertoe, dat we met de eiwitrijke voeding een groei-impuls krijgen als kind en adolescent. Onderzoek onder meisjes van 9-11 jaar laat zien, dat diegene die meer dan ‘3 glazen melk’ per dag drinken als 18-jarige uiteindelijk 3 cm langer zijn dan de meisjes die minder dan 1 glas per dag dronken. De relatie werd gelegd met de eiwitten uit melk en yoghurt, niet met andere eiwitbronnen (Berkey et al, 2009). Melkconsumptie heeft ook gevolgen voor de botopbouw, gewicht en de vorming van vetweefsel. Door hun lengte zijn de jonge vrouwen weliswaar zwaarder, maar hebben een geringere massa aan vetweefsel, eerder is er meer opbouw van spierweefsel. De botopbouw zat hen met name in de grotere botdichtheid van het bekken en de benen, die significant hoger waren in de melkdrinkende groep (Cadogan et al, 1997). Overigens kun je beter niet te lang worden, aangezien de kans op bot- en heupbreuken dan later groter is. In een prospectieve studie laat Kato et al (2000) zien, dat korte dikkertjes minder kans hebben op fracturen dan lange dunne vrouwen.

Vanuit het oogpunt van osteoporose-preventie is één van de aanbevelingen om een zo hoog mogelijke botdichtheid op te bouwen als jong volwassene. Dit begint al voor de geboorte, namelijk door de voeding van de zwangere moeder. Er is een relatie is tussen het Vit D3 tekort in het laatste deel van de zwangerschap en de geringere botopbouw van het kind gemeten op 9-jarige leeftijd (Javaid et al, 2006). Vrouwen in de menopauze (> 50 jaar oud), die als kind en adolescent melk dronken reduceren de kans op fracturen op latere leeftijd (Kalwarf et al, 2003). Verschillende onderzoeken laten zien, dat de kans op osteoporose toeneemt, als je (te) veel Calcium opneemt (meer melk), maar ook als je (te) weinig opneemt (Warensjö et al, 2011, Michaelsson et al, 2013). Dit laatste is vooral een risico voor de vegetariërs en veganisten, wanneer die niet goed weten, hoe men aan vervanging van opneembare Calciumbronnen en vitamines uit niet-dierlijke producten komt. Of en hoe lang je melk moet blijven drinken, is discutabel. Vanuit het oogpunt van het verminderen van osteoporose (zachte botten) en het voorkomen van atherosclerose (harde slagaders), kun je beter overstappen op gefermenteerde melkproducten, die voldoende vitamine K2 bevatten en/of een dieet, dat de aanmaak van vitamine K2 in de eigen darm bevordert. Recentelijk werd de link gelegd tussen osteoporose-kans, de darmflora en het nemen van pro- en prebiotica (Steves et al, 2016), wat overeenkomt met de inname van gefermenteerde producten als yoghurt en kefir. Ook zijn er andere Calciumbronnen, die een andere vorm van Calcium bieden, namelijk die uit getrokken soepbeenderen van rund en kip. De opname van Calciumhydoxi-apatiet uit botten gedurende 14 maanden leidde bij vrouwen in de menopauze tot een aanzienlijke verhoging van hun botdikte (Epstein et al, 1982).