De Westerse wereld lijdt in toenemende mate onder de druk van immuunsysteem gerelateerde welvaartsziekten. In de Engelstalige literatuur spreekt men over ‘non-communicable diseases’ (NCD), niet-overdraagbare ziekten die niet op infecties gebaseerd zijn en derhalve ook niet overdraagbaar zijn in de klassieke zin: obesitas, allergieën, astma, hart- en vaatziekten, diabetes mellitus, kanker, auto-immuunziekten. Je kunt elkaar niet ‘aansteken’ door iemand in ‘zijn gezicht te hoesten’, zoals je vroeger TBC kon krijgen, maar wat we wel doen is elkaars slechte leefstijl- en voedingsgewoontes te kopieren. Hier lijden we massief onder, te beginnen met onze kinderen.
Atopische dermatitis of atopisch eczeem of neurodermitis betreffen alle de gelijke benaming voor een ziektebeeld bekend bij jonge kinderen. Er zijn vochtige, schilferige jeukplekken en roodverkleuring aan de binnenkant van het ellenboog- of kniegewricht, op wangen, nek of over grote delen van het lichaam. De jeuk ’s nachts beïnvloedt de slaap en levenskwaliteit van het kind, de huid is continu ontstoken. 60% van de gevallen ontstaat voor het 1e levensjaar, vele kinderen ‘groeien er over heen’.
Ook bij Astma is er sprake van overprikkeling, waarbij je ‘geen lucht meer krijgt’. Kenmerken zijn een gestoorde inademing, een overprikkelde reactie daarop gepaard gaande met ontstekingen. Typisch is de piepende ademhaling bij een Astma-aanval. Onderscheid wordt nog gemaakt in Astma met of zonder allergische achtergrond. De Astma-problemen starten doorgaans voor het 4e levensjaar. Ook Bronchitis wordt hiermee in verbinding gebracht.
Tenslotte de Hooikoorts. In medische termen ‘allergische rhinitis’ (Eng. Allergic rhinoconjunctivitis). Kenmerkend is de reactie op de pollenuitstoot van de windbestuivers: grassen en bomen. Derhalve is hier meestal sprake van een seizoen gerelateerd probleem. De neus jeukt, loopt, neusholtes raken ontstoken. Ook reacties op honden- of kattenharen vallen hieronder (Casaca, 2014).
Door middel van een ‘skin prick test’ wordt onderzocht of de persoon specifieke IgE-antistoffen bezit tegen een bepaald allergeen. Er worden kleine hoeveelheden materiaal onder de huid gespoten en beoordeeld wordt, hoe heftig de reactie is door de roodverkleuring en de omvang van het ontstane bultje te meten. Omgekeerd kan men ook in een bloedmonster meten of specifieke antistoffen aanwezig zijn, als het allergeen wordt gemengd met het bloed. Bij verhoogde IgE waarden wordt uitgegaan van een allergische aandoening.
Onderzoek naar de samenhang met leefgewoontes
Op basis van vergelijkingsstudies binnen grote groepen kinderen, die onder verschillende omstandigheden zijn groot gebracht, zijn onderzoekers tot de conclusie gekomen, dat er een correlatie is tussen de consumptie van ‘rauwe melk’ en de bescherming tegen de genoemde problemen en ziekten. Sommige kritische wetenschappers accepteren niet, dat je op basis van statistische correlatie deze conclusie trekt. Deze betwijfelen en bestrijden de uitkomsten, omdat er mogelijk andere factoren in het spel zijn, die men tot nog toe niet kende. Het is net als de klimaatdiscussie: je moet eerder op grond van epidemiologische correlaties, patronen en case-studies conclusies trekken en dikwijls is gerandomiseerd onderzoek niet mogelijk, onethisch of niet gedaan. Je kunt niet wachten tot de laatste ijsbeer gestorven is.
Er zijn een aantal vermeldenswaardige studies met betrekking tot melk en gezondheid:
a) het vroege epidemiologische werk van Weston A. Price onder de Zwitserse bergboeren;
b) onderzoek naar kinderen van ouders met een antroposofische leefstijl;
c) studies van boerderijkinderen, vooral melkveebedrijven.
Daarnaast zijn er
d) studies verricht aan multiple allergische kinderen en
e) is melk getest in dier modellen.
Foto: melkkoeien verzamelen op de Alp in Zillis, Graubünden (Ch)
